είμαι ψηλότερος, όταν χιονίζει χνούδια πάλι τέτοιο καιρό από μπέκ όμως, αιμορραγείς

το φόρτε μου ταχυδακτυλουργικά σπίρ, τα χυδαία δάκτυλα θαυμάζονται μεταξύ, μας.

σούρεαλ κίλλερ #1

στο εσωτερικό των βλεφάρων μου, βρίσκω μούχλα. θέλω να το ξαναδώ αυτό το όνειρο,
οι πέτσετες πίνουν τη βροχή τους, με 2 ζάχαρη & όξινη
να μαλλώνουμε, για το παστέλι μου. τρέπω τις μέλισσες σε κεφάλαιο? ε πια, θα σου φτύσω σουσάμι στα μούσια!
(στα 4 του) τι είσαι? -τρέντυ,
είναι νωρίζ, στο μσν. αυτό το εικονίδιο τα σπάει,
όταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου έλεγε πως αν μασάω τσίχλα το βράδυ είναι σα να μασάω τα κόκαλα του χριστού,
πρ-ωκτός, όπως λέμε νεροπ-ίστολο.
το γιατί γονατίζει,

time warp

ο χρόνος φημολογήται, έχει κρύα πόδια & αγαπά την εαυτοσκόπηση. ερωτεύεται πλατωνικά & χρησιμοποιεί παθητική φωνή, κατακόρον. έχει 12 μήνες αλλά αυτό το ξέρουν & τα νιάνιαρα. συναναστρέφεται με τύπους χα'ι'λάντερ & ντύνεται ηλίθια σαν τον σρέντερ. φοβάται τη φωτογήρανση & αντί ραδιοφώνου ακούει μηνύματα στον τηλεφωνητή. είναι εργασιομανής άνεργος & δεν έχει ελεύθερο χρόνο όσο θάθελε. είναι διάστημα προς ταχύτητα & εξίσωση πιο πολύπλοκη όταν κινείσαι με επιτάχυνση. αποκαλεί τον αφαλό του μαύρη τρύπα & κάνει πρόβα για να κουνά τα δαχτυλάκια των ποδιών. εκνευρίζεται όταν του δωρίζουν ρολόγια στη γιορτή του & δεν έχει γενέθλια γιατί δε γεννήθηκε ποτέ. στην εφηβεία είχε ένα ατύχημα με τη "μηχανή" του, έκτοτε πάσχει από αμνησία & γιαυτό δε γυρνά ποτέ πίσω. τρελαίνεται για σιρόπι του βήχα όταν παγώνει & δεν έμαθε ποτέ του να λέει την ώρα. είναι εξαίρετος επιστήμων της ομοιοπαθητικής ιατρικής βεβαίως & τεμπελιάζει για να υποφέρουμε. δε συγχωρεί τα λάθη μας & έχει για κατοικίδιο μία βδέλλα. δεν παρευρίσκεται ποτέ σε ρομαντικά δείπνα διότι τα κεριά παρεπέμπουν σε κηδείες. καθότι διορατικό πνεύμα του αρέσει να αναπολεί το μέλλον του & να τακτοποιεί τα πηρούνια μαζί με τα κουτάλια. είναι άγγλος στα ραντεβού του & κάνει συλλογή από σπάνια δευτερόλεπτα. μαγειρεύει δίχως χρονοδιακόπτη & πάντα καίει το φαγητό. είναι τραβεστί & στα καρναβάλι ντύνεται άτομο με ειδικές ανάγκες. αναγουλιάζει με τις καραμέλες λεμόνι & άσπονδοι εχθροί του η επικαιρότητα, ο θεός, οι duracell, ο στιγμιαίος καφές & οι διαβάσεις πεζών. ο χρόνος φημολογήται, πως πέφτει πάνω μας. σωστά?

θα προσπαθήσω να εκσπερματώσω σε 49 δεύτερα. γαμώ το δία σου χρόνε, φάλτσε στα δικά μου αυτιά, πες με.

είμαι ψηλότερος, όταν πίνω από υαλοκαθαριστήρες τα μεσημέρια, αιμορραγείς

φούσκα του θρήνου, μπάμ? το μόττο που με σώζει 6 παρά, αργότερα όμως ονειρεύτηκα έναν λεβιέ & ένα ανέκδοτο.

here comes the smoked monster girl-
triumphantly over which
the other tender years exclaimed
with ready stones to pitch.
this harmless wight-
how long might
it swallow its pride, if any?
the sunken cheeks bedewed with tears
and tears rather too many.
only the worried mothers' cries
to assuage its angry pain
as only they do bless the freak
for gulping down the sunset
along with peers' derision.
here is the smoked monster girl-
that frequents the playground bosom
in order to mingle with,
in order to dispeople.
at night she does.

να μοιράζομαι, τις γαργάρες μου. μαζί. μαζικά.

νομίζω ότι άμα μεγαλώσεις ακόμα λιγάκι θα γίνεις ωραίος άντρας, να σπάσεις.

είμαι ψηλότερος, όταν σάλτα & γαμιέμαι αγόρι όπως λέμε, αιμορραγείς

να σε συναντάω τόσο ώστε να μας πιάσει ξαφνικά μια βροχή και όχι να κανονίσουμε να βρεθούμε μία μέρα που βρέχει

για τον γ.

στις ώρες αυτές που κατοικώ, το γαμήσι είναι εργονομικό. κάνει τικ με τα μάτια νομίζεις πως σε κορτάρει & στέκεσαι σούζα, ή πως είναι τσουλάρα. ο καπνός σούχει τελειώσει το ίδιο & οι τσίκλες σου σε φιλεύει σπόρια μετά το πήδημα & νερό εμφιαλωμένο απτο μπουκάλι όπως το πίνω. τσίκι τσίκι. μυρμηγκιάζουν τα δάχτυλα σου. χαζεύεις το ταβάνι ενώ σου εγκωμιάζει τον πελώριο δονητή του με ευλάβεια τόση που ξεροκαταπίνεις αμήχανα, ο χαριτωμένος πούτσος σου έχει όνομα με υποκοριστικό. η πέμπτη από τις υπόλοιπες σας, αγία Μαριμπέλα, αγία των φακών επαφής & της επιδεικτικά υποκριτικής αδιαφορίας ανεβάζω τα σώβρακα μου προφασιζόμενος το καντήλι σου που άφησα να καίει. ξημέρωσα & έγινα μόνος πάλι.

το ηλιοβασίλεμα οι γερανοί αρχίζουν να πυρακτώνουν, το ναυπηγείο λιώνει & χύνεται στο νερό, μεταλλική ατλαντίδα. τα αδέσποτα γλείφουν τα αρχίδια τους, δίπλα μας. φοράμε κουκούλες, στο έδαφος & στα κλαδιά να μας βαστάζουν, άθελα τους. για κάποιους φυσάει & τα μάγουλα ντων απορρίπτουν περιφρονητικά το άφτερ σέιβ. εμείς ή όλα είμαστε αλλιώς ή κάπως. φουσκώνω με λήθη, φουσκώνω τα στήθη μου σα πτηνό. με, τόσες συσπάσεις στα πρόσωπα μου να επουλώνω, με φτιασίδια. συναισθηματικά λαβωμένος επιλέγω να μένω, τέτοιος ανώριμος. μπορούμε να τα φτιάξουμε αν γίνω σκε'ι'τάς, ακούω κάτι αστειόμορφο.

με την απόδειξη του τσήζμπεργκερ, κατουράει ο χορτοφάγος.

ε, μα.

issuing, gushing, dripping, staining

οι πληγές χυμώδεις να θυμίζουν ώριμους καρπούς. τις στίβω τις πληγές μου, αρωματικές πληγές. ζουν ασκητικά, αποτραβηγμένες, έξω απτο κορμί μου. ζουν κάποιο ρόλο στα σπήλαια των άλλων ανθρώπων. αυτοί είναι πεπεισμένοι ότι οι άντρες έχουν εμμηνόροια, ποταμηδόν. κακόμοιροι μπάσταρδοι τρωγλοδύτες, σμιλεύουν τις ανασφάλειες τους πάνω σου, σα να σουν συμπαγής βράχος, σε χτίζουν ναό οι λαξευτές σου.

απαγορεύεται η ασπιρίνη, μα η αναισθησιολόγος μου διαβάζει william burroughs. τα καλύτερα ναρκωτικά, της φέρνουν τα πιο όμορφα στα όνειρα, μου. σφουγγαρίζω τα βλάσφημα αίματα που έκλαψα, καθαρά σα σε εκκλησία μάρμαρα.

>pull this lug<