γράμμα στο λοχία #1

λοχία μου,

μου λύπεις, ως είθισται. καταγράφω & προβάλλω: το πικρό μου στόμα σου. αναπαραγάγω τη μορφή σου, πάνω μου. το σώμα μου αλλάζει, χέρια. τα φιλτράκια είναι τόσο χαριτωμένα, σφουγγαράκια αίματος για την ουλίτιδα μου, καταπίνω από κανένα τους, χρονοβόρο άλλωστε να βρω την κόλλα στο χαρτάκι. τα χέρια μου αλλάζουν, τις μεταχειρήσεις μου. ξημερώνουν δύο βδομάδες, από την εκδρομή σου στο ναύπλιο. δεν σε εγκατέλειψα ποτέ, η ωραία του λουτρού. σε μεταθέτω χρονικά, για όταν γίνω το σώμα που θα καταλήξεις μαζί, εξαιρούμενου του αυχένα. σήμερα το βράδυ ακούγαμε με τη μαμά beirut, από το δωμάτιο του γρ. στην κουζίνα, έκαστη έχουμε απέναντι μας άτομο που σε αγάπησε αλλιώτικα. διαφωνούμε, για τη φράντζα.

ο νεκρός μπαμπάς, σου

είμαι ψηλότερος, όταν ο μαέστρος του σταθμού, από τους τελευταίους που η δημοτική εκστρατεία ΨΥΧΙΚΑ ΥΓΙΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ δεν ΚΑΘΑΡΙΣΕ, μοιάζει φυσιολογικό* άτομο, του οποίου το ένοχο μυστικό ένα κέρμα στο καρτοτηλέφωνο, αιμορραγείς,

*προέκταση ελεμέντων: στην πλατφόρμα 2, διευθύνει την αμαξοστοιχία μου αναμαλλιασμένος, θαρρώ αυτή ακούγεται σαν εκκλησιαστικό όργανο. στο περιθώριο οι παλαβοί, ή αλλιώς όσοι δεν έχουν ευνουχίσει το "πλάσμα" σε κάθε τι γύρω μας. τσαφ, τσουφ,

boyishly, 10th

σε στέρνο ορναμενταλιστικό, καμαρώνει κάπου καρφιτσωμένη η αγία μου, η τέταρτη από της υπόλοιπες σας, αγία Μαριμπέλα, αγία των συνωστισμών & της εσπερινής λίμπιντο, το φωτοστέφανο της να εκπέμπει πατρική θερμότητα ως την αριστερή ρώγα εντός ολίγου & αυθίς θα μοιράσω την οποία, στον τυφλό διάδρομο, με τα κομψά τα χέρια, κατά σειρά προτεραιότητας: κλεμεντίνια, γαλαζοαίματα άλογα, τους λοβούς, τη λαπρερί, εφίδρωση, γουλιές κονιάκ. & οι παραμάνες μου μία μία τρυπάν τα κομψά χέρια, σα γδύνομαι από τις σάρκες μου, & καθιστώ τον εαυτό, μου αραιό, ωσότου στο βάθος του διαδρόμου θάμαι ο αγιασμός που σπάσε στο βάζο η άγια μαριμπέλα. θα τραγουδήσω μπους-φερμέ το τραγικό της το τέλος σε απίσθους υπό την επήρρεια μεσουλίδ, εκ των οποίων προσυλητίζω αυτόν με, την κορώνα, τα μεγάλα αυτιά, τον ποιητή,

στο ρετιρέ, ο allen ginsberg του, του μεταμορφώνει το κολιέ μου σε anal beads, να του γαργαλούν οργασμούς στο φρέαρ, στην τελευταία στάνζα οι απώλειες μου 4 μαργαριτάρια, άλλα τόσα λερωμένα. το ξημέρωμα, επανορθώνει χαρίζοντας μου ένα από τα πλασίμπο του, "είναι πλασίμπο ποιητικού οίστρου", μου εξηγεί κοφτά. το βάζω κάτω από τη γλώσσα μου & μπαίνω στο ανσασέρ. μεταξύ 4ου & 3ου, αφήνω μερικούς στίχους στον καθρέφτη με το μολυβάκι ματιών, πατάω το stop, λίγο πριν το ισόγειο. να γίνει μεσημέρι πριν νιώσω, αγόρι ξανά, κάποιος ένοικος αυνανίζεται που με ακούει να κλαίω,

εννέα ολογράμματα για το βεσέ

βρίσκομαι, σεκείνα τα βεσέ η ηχομόνωση του οποίου δεν προσφέρει τις συνθήκες για μεταβίβαση ήχων από & προς το χώρο του νιπτήρα, το σνιφάρισμα διεξάγεται με διακριτικότητα, η μουσική κάπως άγνωστη, απόμακρη, ληθαργική -κατουράω την αγκράφα της ζώνης μου-ο φωτισμός έρχεται από τα πλακάκια του τοίχου, χρώματος να διαφεύγει της μνήμης, έκαστο με μία λέξη ή φράση πάνω γραμμένη με φωσφορίζουσα βαφή, έκαστο μου επιτρέπει να αλληλεπιδράσω με ένα σύστημα παραισθήσεων δια της αφής, αγγίζω,

[διπολική κάτι]-ολόγραμμα 1ο
ο βν. μου ανακοινώνει πως έχει αποπειραθεί να αυτοκτονήσει, δις, με την ίδια φυσικότητα που χαμογελά με τη γενιάδα του, μου αποκαλύπτει επίσης: ότι δεν έχει φάει ποτέ του γιαούρτη, ότι πρέπει να μοιραζόμαστε την ηλεκτρική μας σκούπα με τους γείτονες, ότι είναι ερωτευμένος με μια κοπέλα που προσέχει την εξωτερική της εμφάνιση αλλά όχι των άλλων,

[σάλια g]-ολογράμμα 2ο
insufficient data, x

[freud]-ολόγραμμα 3ο
πανοραμική φωτογραφία από τους πρόποδες άγονου λοφίσκου, γλυκό, γυαλιστερό καφέ χρώμα, προκαλώ κρότο πυροβολισμού που σπάει την ακινησία της στιγμής, δεκάδες μικροσκοπικές νύφες παλεύουν να αναρριχηθούν μέσα από τον καταρράκτη σβώλων μαλακού χώματος, σε σημεία υπάρχει λάσπη για τις άτυχες, όταν οι πρώτες πλησιάζουν την κορυφή απλώνω το χέρι μου προστατευτικά & σα παιδί πάλι, ανακατεύω το χώμα όπως όταν κατέστρεφα μυρμηγκοφωλιές, μία νύφη επιβιώνει, το δαντελένιο κεφαλάκι της ξετρυπώνει,της δίνω χρόνο να φανεί η λεπτή μέση της, το νύχι του δείκτη ασκεί δύναμη στο εσωτερικό του αντίχειρα, τον απελευθερώνω & της τσακίζω τη σπονδυλική στήλη,

[nEip]-ολόγραμμα 4ο
deleted, x

[bilet de intrare]-ολόγραμμα 5o
deleted, x

[astatke]-ολόγραμμα 6ο
ο λοχίας μου, με baby, my unforgettable remembrance στα φρεσκοκουρεμένα αυτιά του παίρνει εκατό πους-άπς, με τα παλαμάκια & τα "τον αγαπώ στρατηγέ μου" εναλλάξ, στις εισπνοές, να κάνουν την άσκηση σαδιστική, για παραδειγματισμό όσων διέπραξαν σοδομισμό στη σκοπιά, το κορίτσι μου θάχει τα πιο έμορφα μπράτσα στην ορκωμοσία,

[αμυγδαλές]-ολόγραμμα 7o
ο κσ. με όλα τα μοδιστρικά σύνεργα του, με φωνή άκρως γοητευτική λες & κατάπιε ραδιόφωνο, μου προτείνει αμυγδαλεκτομή & πως ναντισταθώ,

[circumcision]-ολόγραμμα 8ο
στη τελευταία χρυσή σταγόνα, η τίλντα σουίντον στην ταινία ορλάντο, η λευκότητα της να εμπνέει φθόνο ή φόβο, μου πουδράρει τα ζυγωματικά οστά, γίνομαι εξίσου αφοπλιστική & ας έχω καταπιεί το μήλο του αδάμ, ξεσκεπάζει τα μπούτια ωσότου φανεί στη καταρόζ βάλανο της τατουάζ με την αγία μαριμπέλα, είμασθε δύο πιστές πλέο,

[εσωστρέφεια]-ολόγραμμα 9ο
το πιο ρεαλιστικό, τα πλακάκια σβήνουν, επανέρχομαι, τινάζω το πέος μου, κουμπώνομαι, στο νιπτήρα κάνω betadine gargle mouthwash, ο τύπος είχε σούπερ πούτσο, αλλά έμεινε πίσω να διορθώσει το είδωλο του, φερμουάρ & φαβορίτες, αδιαφορώ, στην έξοδο ο γ. παίζει γαμάτη μουσική. βρέθηκα σε κείνα τα βεσέ η ηχομόνωση του οποίου προσφέρει τις συνθήκες να μεταμορφωθείς σε σούπερμαν,

ένα, υπήρξα αγοραφοβικός.

δύο, ζηλεύω που δεν είχα φανταστικό φίλο σαν όλα τα παιδάκια στις ταινίες.

τρία, θάθελα να ήμουν αναρχικός αλλά δε μου το επιτρέπει ο καταναλωτικός φετιχισμός μου.

τέσσερα, πιστεύω στην Αγία Μαριμπέλα.

πέντε, ο francis bacon μου έμοιαζε στο εξής: when i am dead, put me in a plastic bag and throw me in the gutter.

θερμά ευχαριστώ στο φίλτατο μίστερ πλούμ, δικοί μου καλεσμένοι είναι οι εξής:
μόνκ, όνι, πρόσπερο & 2 κενές θέσεις για αυτοπρόσκληση,

είμαι ψηλότερος, όταν κουκουλοφόρος ακτιβιστής εισβάλλει σε ανθοπωλείο & επιτίθεται με νερομπαλόνια κόκκινης μπογιάς σε ερωτευμένα ζευγάρια, αιμορραγούν

αυτή η κυριακή υποκρίθηκε πως δε σου ανήκει, θεατρίνιζε η αποκρουστικά γελοία κυριακή μου, ερμήνευσε ρόλο ανακούφισης χα, μεμένα μοναδικό ακροατή.

[επι]λεκτικά,

ΠΡΆΞΗ 2/ σκηνή 3
ο Ε1 κινηματογραφεί τον Ε2 να κάνει στοματικό έρωτα στον εαυτό του, οικιακό πορνό βρίθον ατελειών, επιδεκτικό κακοτεχνίας & αυτοσχεδιασμού. ο αυτοερωτισμός αλλοτριώνει. σε λίγο ο Ε1 χώνεται με το κεφάλι στην κουλούρα του Ε2, δένουν τις γλώσσες & απολαμβάνουν μαζί το καβλί του δεύτερου, λανθάνουσα μορφή οργίου? δένουν & τα μάτια που τρέχουν, δεν κλαίνε,

τα στόματα μας μοιράζονταν μαργαριτάρια,
στόματα σωστά, πλήρη, ακλυδώνιστα

στύσεις ετερώνυμες

βλέπεις πόσο πολύ αγαπάς τον πρώην σου όταν εμφανίζεται σε δείπνο με υγρό πιάτων στο χέρι αντί κρασιού [-συμφέρει?] μου το κερνά όπως & νάχει, & ας επέμενε να το αγοράσει από ζαχαροπλαστείο,

είμαι ψηλότερος, όταν η μικρή ασθενής μεταμορφώνει την πλαστική καρέκλα σε νεροτσουλήθρα, αιμορραγείς

καλή απόψυξη, έχε τη
η εκάστοτε γυναίκα σπάνια φροντίζει γιαυτή, με πάθος

η τρίτη από τις υπόλοιπες σας, αγία Μαριμπέλα, αγία του ΜεταΜοντερνισμού & της μπριτζόλας. της ανήκει ολοκληρωτικά η οργή, μας. αργή οργή μας. δε θα ξεπάγωνα ποτέ κρέας στην τοστιέρα, ποτέ όμως.

σλάιτερ2

σλάιτερ

ανθεκτικό ορφανό, μου

με κελαρυστό κλάμα δέκα αποκρεών,
κλαυθμήριζε τα trick or treat του στη χήρα μάνα,
& τούτη το βέλο, της επροστάτευε την πούδρα
από το βλέμμα, την απορία, την πολυπλοκότητα.

για χάρη του από την πλάτη τρίχες θα φυτρώσω,
για χάρη του, δε θάμαι άλλο μικρός
η δεύτερη από τις υπόλοιπες σας,
αγία μαριμπέλα, αγία των σκιών & της κατάποσης ούρων
φύλαγε το μου,
να μορφαίνει μεγαλώντας
το, κορίτσι μου

εκΝέου

rosalia, σημαίνει επανάληψη μελωδίας σε υψηλότερη κλίμακα,

παγιδεύτηκα στο πρόθεμα re-, ή στο δεύτερο φθόγγο της διατονικής κλίμακας? όταν φλυαρώ φαίνομαι ανένδοτα σιωπηλός, πχ.

όπως στα 100, σκαρφαλώνω φοιτητικό καναπέ, βελούδινο, & στήνομαι στον τάδε π. σανάμου παθητικός από πάντα μου, χώνεται & ζηλεύω που μόνο αυτός καμαρώνει τη διεισδυτικότητα του, τον ρωτώ ρητορικά αν γαμιέμαι καλά & απαντά "ρομαντικά καταβάθος", στο τζάμι πιάνω την έκφραση μου, φαίνομαι ανένδοτα σιωπηλός & ας φωνάζω: πιο γρήγορα πιο δυνατά με παλμό γαμιά, μου. αλλάζουμε στάση, για να χύσω στο στήθος του

το παράθυρο πάνω μου δείχνει 5 & κάτι πίσω απτήν κουρτίνα, τελειώνω πρώτος, πίνω 2 γουλιές τσάι, κρύωσε & κατεβαίνω από τον καναπέ,

στα 100 σκαλιά, έχω μουδιασμένη λεκάνη, & ΚΥ στο σλιπάκι μου.

η επανάληψη λοιπόν, το μάτι που χαρίζεις & παρέχει βεβαιότητα

είμαι ψηλότερος, όταν ο αναρχικός κλέβει πατατάκια για χάρη μου, αιμορραγείς

πιγκουίνοι, γιλέκα, αδέρφια μου

οι πιο λευκές λευκότερες & απτό λευκό μπουγάδες σαυτή την πολυκατοικία θέλουν τις μπαλκονόπορτες σου οικειοθελώς ορθάνοιχτες, της Λάτας είναι απλά αόρατη από το πολύ άζαξ, τοσώστε τα ιπτάμενα, μαγικά γιλέκα του λοχία αυτόχειρες πιγκουίνοι, δεν πετούν οι πιγκουίνοι ρε, καριόλη ρε! γίνονται όμως κομ, μάτια -πράγματι έχει κρύο. δεν επιτρέπονται μάρτυρες της βωμολοχικής γραφικότητας μου. μπιπ1 8 ΄β ενικοί? 8 ρε?

τα πόδια σου, ανήκουν ψηλά στο, θεό. τα σηκώνεις & πατούσες θα περπατούν ανάποδα όλο τον ουρανό, & γω από πάνω σου η τρίτη ημέρα που ονόμασα τα υγρά μου, νερό,