είμαι ψηλότερος, όταν πίνουμε βιντάζ σαμπάνια σε ποτήρια που γράφουν νουτέλα πάνω, αιμορραγείς

7

ειλικρινά δικός σας μίστερ μόνκ,

santa sangre, salo o le 120 giornate di sodoma, funny games, bloody birthday, the idiots, audition, pink flamingos

παιχνίδια ενηλίκων, εθιστικά ανέκαθεν. έχασα έναν εραστή κάπου στο πάπλωμα.

& δω είναι αργά. & είναι η ρύπανση που εμποδίζει τους ευκαιριακούς εραστές, την πραγμάτωση ντων αναστέλλει. τα φιλιά τους θηλιές να στραγγαλίζουν γλώσσες & αναπνοές μαζί άσχημες, τα δε αγκαλιάσματα ντων φρακάρουν, όπλα που παθαίνουν εμπλοκή. & δω είναι αργά. τα μέλη τους αποσυναρμολογούνται, σα σωθικά ρολογιού. σε λίγο δε θα ξέρω αν & δω είναι αργά. & είναι η ρύπανση που βλέπω τον ουρανό σύντομο, τους ερωτικούς δεσμούς ασύλληπτου μεγέθους. παραμένω με συστολή & αδημονία. παραμένω κοντά, ζωντανός, εκκρεμής, αλύτρωτος. τι θα απομένω. τα μάτια μου αχνίζουν. & δω ήταν αργά.

κάνει μία όμορφη νύχτα, δωρεάν.

τα επίπλαστα ενός νηφάλιου παρατηρητή

ηχογράφω για ένα σώμα, ορμαθός ψευδών που δε διατυπώθηκε φραστικά.

οπή παρατήρησης, εν πρώτοις στην άλλη άκρη της οποίας του αφουγκράζομαι μία αρτηρία κοιλιακή: να παίζουμε παντομίμα, δίχως να συναντάμε τα μάτια, αρκεί που αχνίζουμε. κάνω πρβ στο ζεστό του στομάχι, χωρίς να αφήσω σάλια. νωθρές κινήσεις οι του αισθησιασμού, συνάμα δε λειτουργίες μελωδικές. λιπόσαρκα τα δάκτυλα. γαργαλιέται εύκολα, ίσως τα γένια. έχει πούτσο επιβλητικής ωραιότητας. τα ματοτσίνορα του θυμίζουν ξωτικό. ο πρωκτός, το πιο περίεργο σημείο της ανατομίας του. πρόθυμος. προσιτός. ανέκαθεν εξοικειωνόμουν με τα αγόρια γλείφοντας τα από πίσω, η επιφάνεια του μετατρέπεται σε περιεχόμενο. το αφομοιώνω. οπή παρατήρησης, εν τέλει στην άλλη άκρη της οποίας του εγκαταλείπω μέσα του τα ιτσέτερα του εαυτού μου. είμαι κουρασμένος τόσο ψηλά. χύνουμε, η πυκνότητα ντων με αφήνει αδιάφορο. ο πιγκουίνος μας παίρνει μάτι, οσφραίνεται την αμηχανία να μας κατέχει. ψεκάζει με τη σειρά του, φσιτ.

πίστη τρομακτική, διότι ζωντανή. πίστη πιστή. πίστη σε διάφορα, συμπίπτουν.

είμαι ψηλότερος, όταν λέω "ζουζουνίσματα?" στον αναρχικό & εισπνέω το μαλακτικό της μαμάς του, αιμορραγείς

τραγουδά & βαρά, σα κορίτσι

το ακορντεόν, σε στιγμές απραξίας, δεν είμαι τυφλός. γραφική διαδρομή,

βουλιάζουν τα σπλάχνα, στους αστραγάλους, σας. με τόση, ατέλεια. ε, κόκι? η ανορεξία των μικρών ομοφυλοφίλων κύκνων, η ταυτότητα που έπλασα για πάρτη μου. κάνοντας χρήση της απόλαυσης & της αλλοίωσης των λεχθέντων, σας. λέω να πάω βαθύτερα. στις λέξεις που δεν έχουν αιχμηρές απολήξεις:

\κορμί τόξο,
\το δόντι της σοφίας,
\αφ'υψηλού,
\η χώρα των ρινόκερων,
\μαχαίρι φρούτου,

τα μπισκότα στο γάλα θα με σώσουν? από τις κοιλιές στα διπλά κρεβάτια γρατζουνάνε. η ραπουνζέλ στον 3ο? μπα, πέθανε. σε ηλικία στην οποία διαπλάθεται ο χαρακτήρας. με σώζει το άλλοθι. κάθε κυριακή μου. να θέλω τα χέρια μας διαθέσιμα,