ο τη. & η πρέζα, είναι σα να χάσαμε τη χιονάτη από καρκίνο του δέρματος.

squeeze & laugh & suck it dry

ποιος πήζω λίγομονο? ποιος βουλιάζει? ποιος χωράει τόσο ήλιο? ποιος αντέχει τον κουτεντέ? είναι αδερφίστικο, αυτό είναι φιλοσοφία. θέλω να με κλωτσήσει αυτό στο βρακάκι σου. χεξ & +γαμκανέξ. όλα όσα με τρομάζουν κάνω, χαίρομαι. το γάλα χυμένο μόνιμα. ποιος πίνει τόσο ασβέστιο? ποιος μπορεί να με συλλαβίσει? σού-περ φί-λος.

κάτι τρέχει με τη σπλήνα μου, είναι που τα αγόρια είναι άλλα.

είμαι γίγαντας, & γράφω ποιήματα σε πεδιάδες πάνω με μολύβι το πρώτο δένδρο που ξερίζωσα. & τα διαβάζεις μέχρι αυτές να πλημμυρίζουν αποποιαδήποτε άφθονη ροή. ή θα βρέχει ή θα κλαίω. ή σπλατσουρίζουν στο ποτάμι τα μωρά γίγαντες. τα μαλακισμένα. λάσπη άσπρη,

σούρεαλ κίλλερ #3

κεκλεισμένων των ποδιών,
οι ζαρντινιέρες ξαναχτυπούν (?) (λατρεμένη ατάκα της πόλης),
τα μαλλιά μου μακραίνουν, ανάποδα
θα μάθω να γελάω με γούντι άλλεν,
κλέβουμε ψέμματα, διαθέτουμε αλήθειες προς πώληση.
η κάμερα παχαίνει. δείχνω τον πούτσο μου, ψήνεσαι? [dolly in/out]
ζυγώνει το καλοκαίρι. το πρώτο που βήχω,
μεταμέλεια & χύσια πάνε μαζί,
να & μία εικόνα:

είμαι ψηλότερος, όταν δεν κοιμάμαι μπρούμυτα επειδή με ανατριχιάζουν τα κόκκαλα της λεκάνης μου, αιμορραγείς

cannot furl it

got caught & he shall be shot
aloof and detached
-as the surreal quality
of his dictates-
sitting demurely on his haunches
the sore muscles the badly vascularized,
and caged his build
under the it's-a-ripe-lime-green umbrella
for at this time of day
there isn't any bus shelter left-
and panhandling for
some lashing rain
to wash down and away
the hopeless longing
his beard is streaked with.
even the early morning ventilator tubes
could sympathise with
this. but all they do
is to snigger.

είμαι τόσο δα μικρός αδερφός, καβάλα σε βέσπα 30άρη - γκαγκάν!, που του απευθύνομαι στον πληθυντικό. κάνω πιφφ όταν βγάζει ζονγκ, ας υποθέσουμε πως οι άκυρες ερωτήσεις είναι κάτι σα διαδικαστικό σφάλμα. μου φωνάζει για να μου πάρει τον αέρα, είμαι τσόγλανος & το ξέρει. έχεις πλάκα, λέει & average πέος, συμφωνώ & επαυξάνω.

η νύχτα που πυροβόλησα τη μήτρα μου,

είμαι χαζομπότομ, λες.

είναι ένα σχήμα, όμορφο άμορφο σχήμα. είναι & ένας διάσημος ψυχίατρος, αποδαύτους που μοστράρουν την επιστημοσύνη τους στα σοφιστικέ πάρτυζ που συχνάζουν. με επιδεικτικό υφάκι ξεστομίζει στομφώδη ορολογία & συβιλλικές απαντήσεις, εκπνέοντας την έπαρση της έγκυρης & συστηματικοποιημένης γνώσης, δηλητηριάζοντας τα πυρετώδη ντεκολτέ & τα κολονάτα ποτήρια. το ακροατήριο επευφημεί ζωηρότατα την εξειδικευμένη παπαρολογία του,

ψυχαναλύει,

το σχήμα είναι στιγμιαίο, το σχήμα έχει αγγάθια, το σχήμα δε λειτουργεί.

λοιπόν, το δικό μου σχήμα θέλω να το γαμάω. να το γαμάω & νάχω μπερδέψει την ούχου για λιπαντική, κολλάει γρήγορα μόνιμο κόλλημα διάφανη δυνατότητα διόρθωσης. μόνο με 20 ml τόσο σχήμα τόση ευτυχία, μα τόσο σχήμα λέμε,

δεθυμαμαιναξεχνω,
[κουμπί για λαλά]

to ginger boy

shows normal patterns of oomph,
the performance looks immaculate
pledges passive obedience
and ah!s to articulate.
freckles to powder
gargles much louder,
this boy gonna wax my floor.
i'm kindly requested to
slap shades of ginger
on his posterior,
what a pity! he's not the marrying kind
male members occupy his mind.
at length
i am bleeding profusely
from a head stroke.

είμαι ψηλότερος, όταν το καζανάκι στάζει σκουριά & βλέπω την τριλογία του basic plumbing* επειδή δεν έχω χρυσό οδηγό, αιμορραγείς

* προέκταση ελεμέντων: I, ΙΙ, ΙΙΙ

σούρεαλ κίλλερ #2

φάνη, θα σε παρατήσω για ένα τζαπανέζικο ερκοντισιόν!
ανθηλιακή κρέμα με δείκτη 30, να γράφεται ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ στο μέτωπο μου.
ζυγίζω 76 με άδεια κύστη,
ο τσέχος ερασμίτης χαράζει με τη λεγόμενη "κοβωφλεβίν"
στη σκοπιά: & γω τι ψυχή θα παραδώσω?
η ετ. βρίσκει τα μάτια μου όμορφα - συνήθως μου λένε για τα γυαλιά μόνο,
τα μοχίτο σερβίρονται με μα'ι'νδανό,

είμαι ψηλότερος, όταν μαστίγιο & καρότο, αιμορραγείς

σκατά στους γκέυζ, τα (σ)καταφέραμε ή see the joke

το φως φαίνεται νέον, μασουλάς & βιάζομαι. ξεκλειδώνω το γρασίδι, να προλάβω να θάψω όλα όσα ασθενή σημεία υπήρξαμε απόψε: στο μεταφυσικό κόσμο αυτό, οι αντιστάσεις μας είναι ιδιόρρυθμες σαν αστείες. αστείες σα λόλλιποπς. η λογική γλιστράει από πάνω μας λόγω της ανεξήγητης υγρασίας μου. & μένεις μόνο, να είσαι οι ορμόνες που εκκρίνεις, να είσαι η κάβλα μου μοναχά. αναβάλλουμε τους εαυτούς μας, κάτι εγώ κάτι εσύ, όχι οι ίδιοι αλλά ο ένας του άλλου. σε φιλάω σλόου μόσιον & στα δόντια, φιλιέσαι παθητικά & με τρόπο που με κάνει να μοιάζω άπληστος. σκάμε στα γέλοια, σκάμε γριμάτσες. τα αγοροκόριτσα γύρω μας ζηλεύουν, τα κότσια μας να γινόμαστε τρωτοί & ταιριαστοί. το ψιθυρίζουν με μία ατάκα, όλοι την ίδια. προτού γίνει τρομακτικό, θυμάμαι ποιος είμαι & ποιος είσαι εσύ & βρισκόμαστε μεμιάς στο γρασίδι. καθαρίζω το χώμα απτο κλειδί & σηκωνόμαστε. στη διαγώνιο, επαληθεύω τη διαίσθηση μου. κοντοστέκεσαι & με κοιτάς να φεύγω. μετάνιωσες, που δε δάγκωσες απτο κρικρί μου. στην ανηφόρα, το νέον έχει γίνει ουρανός.

+ αγορίνε, τι αλείφεις & δε μας γλείφεις?

keen as mustard

πιέζω τον εαυτό μου προς, τα έξω όπως εκτοξεύω τη μουστάρδα, αδυσώπητα αμφίδρομος βιασμός. για επάλειψη.