το κουβάρι

χάρισε μου απλώς μία σου στιγμή, θα σου χαρίσω το χάος μου ως ανταπόδοση, μα οι κομπάρσοι στους δρόμους αμείλικτοι παρά μόνο όταν αφήσω κάποιο λασπερό βήμα μου πάνω τους διότι αιωρούμαι ενίοτε [blast!] ρούφηξα παραπάνω ήλιο ή κόλα. αναφωνώ ένα ρομαντικό γκρούκ δημοσίως, θυμάμαι να χαμογελάσω διάπλατα, & προσγειώνομαι στο βαρετό τσιμέντο της πόλης. με κατακεραυνώνουν πρησμένα από καθωςπρεπισμό μάτια ακόμη & παιδικά. 4 δευτερόλεπτα αρκούν να αφομοιωθώ στο πλήθος, φαινομενικά τουλάχιστον. & αν δε βρέχει θα το προσποιηθώ το ουράνιο τόξο στο απέναντι φανάρι. φτου, δεν πήρα & το μάκ μου.