φάλτσος σημαίνω πως, αδυνατώ να αμφισβητήσω τα σιντιρελικά στερεότυπα της "μιάς φοράς & ενός καιρού" που εμφύσησε η μαμά-νεράιδα στο μικρό ροζ μυαλουδάκι μου. πως, αν όχι ανάρμοστος τότε πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί ο όρος παραμύθι για αυτό το τόσο βλοσυρά ρεαλιστικό blogολόγιο μου. πως, οι καινούριες ηθικές, ανέγγιχτες, εντοπίζονται σε ήχους ευχάριστων βημάτων. πως, τα αναιδέστατα αισθήματα τους είναι κάτι σαν υποηχητικοί κραδασμοί χωροχρόνου που στερείται πρωτοτυπίας. πως, ενίοτε δολίως, διατείνομαι ότι είμαι προσβλητικά χιμαιρικός, οσονούπω ανυπόστατος. πως, & οι πιο πληκτικές μπούρδες φανερώνουν διανοητική δραστηριότητα από μέρους μας. κοπιαστικό post, θάλεγα.