1.30.2008

βαπτίσαμε την ποίηση μας άλλη, μα παραμείναμε οι ίδιοι οι αρτίστες, εγώ κουβάς & συ μπουγάδα.


Thursday, June 22, 2006

οι φάλαινες κάνουν φρούι


μικρό μου πόνοι
ή γάμα με & πέτα με στα βράχια

[ξέρω ένα μέρος κοντά σου θάρθω να με πας
κει που μυρίζουν ανθρώπινες καρδιές ζελέ κεράσι
& φάλαινες βγαίνουν στην ακτή με τα μωρά τους
που μοιάζουν με βότσαλα
που μοιάζουν με δαμάσκηνα
που μοιάζουν στη γλώσσα σου κει πάνω
θα αρθρώσω φωνήεντα φαλαινικής φωνητικής

- γαργαλιέσαι μήπως?
- γαργαλιέμαι αλλά μέσα μου & μόνο με λέξεις- το πέος είναι λέξη?
- ζελεδένια σα νά ταν αρτηρία καρδιάς

το φάλτσο χτύπημα της κοιλιάς μου στην πλάτη σου
η σημαδεμένη γλώσσα μου θα σε φιλώ & θα γεύεσαι την ουλίτιδα μου
μικρό μου πόνοι]

ή φίλα με & φτύσε μου τα μάτια
ή φτύσε με κει που θες να σε φιλήσω να γίνουν οι γλώσσες μας χάρτες
[φτου] & βγαίνω από μέσα σου
μέσα μου

5 comments:

sensualmonk said...

[τι ακριβώς συμβαίνει εδώ;!;!;!

εκτός που το μόττο είναι κορυφαίο, και το ίδιο το ποίημα σκίζει

αλλά ποιά συνάρτηση ενώνει την [πολυαγαπημένη] πριγκήπισσα-με-σπαθί, τον τερατωδώς γλυκούλη και ταλαντούχο [με την καλή την έννοια! ;-)] lovizporn κι έναν ιντριγκαδόρο φάλτσο;...

curiouser and curiouser...]

Phoenix_Erevinos said...

Parting is such sweet Sorrow.

Anonymous said...

κύριε μόνκ!

έχουμε αγαπηθεί στο παρελθόν οι δύο μας. δε θυμάσθε το σπαθί μου? ")

sensualmonk said...

[oh les jolies retrouvailles!
*υποκλίνεται με full hat flourish*]

sensualmonk said...

[@phoenix: κι εσείς με παλαιότατους ποιητές ασχολείσθε;... ή/και με τον dowland dolens;]