nekranάstasi #01

τη πάθος νάχεις στα παρακάτι 23? πάθος τσοπάνη. ζωγράφα κανα γελαδοπρόβατο. εμείς είμαστε ότ κουτίρ γκέυ γύφτοι με leopard hoodies.

aye

να φεύγω, μου χρειάζεται, ακόμα 1 φορά για ακόμα 1 λίγο.
στις 3 του νέου του μηνού θα σκοτώσω τον φάλτσο.

(¨)

.

στη χρυσή ακττή θάνατος, πένθος στη μασαχουσέτη.

And I hardly know you I think I can tell, these are the reasons I think that I'm ill.

21 & φτου & βγαίνω

τα μαλλιά των παιδιών κολλάνε καρπούζι & τα μπαλκόνια & τα λευκά μας μινέρβα. ψεκάστηκα με μύρτιλο για τα κουνούπια γιατί μένω κοντά σε βάλτο. κάθε βράδυ ξέρεις πως κάποιος σκύλος πνίγεται στη λάσπη, δεν τον ακούς, τα τριζόνια είναι εδώ. δυναμώνω τη laura marling και σε αγαπώ περισσότερο. θέλω νάμαι ο καροτοτρίφτης σου.

στο μουνί μου λουλούδια & γύρω γύρω μέλισσες.

το κορίτσι και το άλογο

το φρουί ζελέ μου έχει το χρώμα της σαγιονάρας της μόμις. τα κουνούπια μούχουν φάει το αγαπημένο σημείο στα πόδια μου, αυτό λίγο πάνω από το γόνατο.

-i like having my butt pinched by older men.
-you've got sophoclean tragedy written all over you.

είναι και ένα άλογο που το δέσαν να ψοφήσει αλλά το μαζεύουν όταν βρέχει. μη σαπίζει προτού ψοφήσει. θέλω να το κάνω φίλο.

καθαροί,

βασιλικός εκ-δεξιών & ελληνικός φλαμπέ εξ-αριστερών είμαι παιδί ταγρού εγώ & οι γρύλοι μου καβλώνουν τα βυζάκια. τα γατιά μας με ψείρες, κάνουν ζημιές σε κήπους με καρπούζια αμερικάνικα. εισαγόμενα είναι μονάχα τα εγγονάκια, καικλαίν στους τάφους των γονιών μας.

σούρεαλ κίλλερ #15

αφαλέμου, σου κάνω άφ γιατί με βαραίνουν οι κουτ-ι-ές.
εμπρός καλό μου φανάρι. καλέ μου φρέδο.
κεφάλαιο 1, το ΙΚΕΑ ντισκόπανο αποσυναρμολογήθη.
το νέο μου αντράκι, το αγαπώ.

ozon ξαναχτυπά

τι έχω να βγάλω από ένα τόσο δεμένο σώμα. και τι μπορώ? δένω πάνωμου ό,σα έχω & ό,σα έχω με δένουν.

νέβρο

μα,

ο πόλεμος μου,
η τρικυμία γαμώ στο κρανίο μου. νιώθω σα διαφήμιση, σα μελανιά, σαν αγάπη & σα παπάρι μαζί.

σα, καθρέφτης. κρίμα να μην είμαι στιγμές. δεν είμαι στιγμές. είμαι τεμπέλα γραμ-
μή. κιόταν αναρωτιέμαι σπάω τα πλαίσια μου. πόσο αντέχεις ξεκρέμαστος? πόσο αντέχεις μη-σκλάβος? πόσο αντέχεις χωρίς τον αυτισμό σου?

anal mortal, then anal ghost,
but anal stands for mere.
ingest and call it dine
then belch a discreet "fine".
stifle a yawn and stifle a smile,
of tyrannies
a whole pile.

alfa, beta, gamma, delta

με τα ποδήλατα στο γκρεμό. με το γκρεμό στο πάρκο. με το πάρκο στο κράτα με. θα μου λείπει το νέον αλλά θα με τα'ι΄ζεις organic μουζάκα.

ελπίδα.

σάμ- και άδερ- ταιμς έχω τα βιβλία μου και λίγη ποστ-ροκιά στο πάτωμα κάτω από σύννεφα απιονισμένου ατμού & άσπρου ξυδιού. δε θανοίξω την μπαλκονόπορτα. δε θαφήσω το καλοκαίρι να με λιώσει. λίγη wii yoga τα μεσημέρια & λίγο monsieur τα βράδια, στα ζυγωματικά, για να μοιάζω με σελίδα αναγνωστικού που διαβάζεις:

Π

Πώπω! Πόπη να ένα πόπερ!

έχω το δικαίωμα. αυτό έχω. έχω αυτό.

στο μηχανάκι απάνου σε παγώνει το κάτουρο στο λάστιχο της φόρμας εκεί που θάταν η μήτρα σου αν είχες μία μήτρα. είναι η μπύρα πούπιαμε μαζί. & γω σε τι βαθμούς να πλένω το μπέρμπερι? 30? 60? 90?

a summer dress.

στο urban στο τσίρκο του δρόμου ερωτέβομαι τον skinny τύπο όσο διαρκεί να πιεις έναν espresso & ζέχνει λέτσος στο βάλς που με παρασύρει. μου λέ:

είσαι γαμάτος με την πιστωτική σου & ποιά άλλη κάνει την καμπούρα της chanel σαν &σένα καμιά.

dishabille

oddly pleased amain,
smitten yet again,
a slice of myself, a generous one
listens keenly
to people spouting love politics,
imbecile natures or
hearts betrothed to
open hostility.
sex glands dog sex
kittens.

είμαι ψηλότερος, όταν δεν έχω κάνει καλό μπιντέ & ακούγομαι σαν παγούρι, αιμορραγείς

μαζορέτα με παιδικά δάκτυλα & μη αριθμήσιμα κενά .,

lean

a great
many Sundays of which
the hazy sunshine i
hated gratis,
for oblivion has always been
cruelly denied.
a score of sordid details
-rolling inked tongues-
left an indelible impression on me,
chiming in
with a twinge of
dictated fear or is it
of conscience?
between these Sundays
love remains
a chimera
applied on the beloved
ones.

κυκνάκι

με το βαμμένο τζιν με κονσίλερ κάτω από πρησμένα μάτια με ζάχαρη & κατσιμπούλα στα μαλλιά με κέφια κακά μια πανδαισία κόκκινη πάλι στριμώχθηκα ναφεθώ σαυτό που με κερδίζει & με φθείρει, σε αισθητικά γελοία & λα'ι'κή τροφή.

σούρεαλ κίλλερ #14

-έχεις δει το αριστερό μου πόδι?
-τι έχει?
τα πόπερς ανήκουν στους παθητικούς,
έχεις την ηδονή μου? [ο ανοίγομαι-ανοίγομαι ξαναχτυπά]
οι μπλόγκερς πότε θα απεργήσουν για το ασφαλιστικό?
(¨),

η 7

η 7 ημέρες. σα νάλλες γένεσις. έπλασες τόσα & τέτοια που ο θεός μου μοιάζει κωμικός. & γελώ με τα φύκια στις θάλασσαις & γελώ με τα ράμφη στους αιθέρες & γελώ με τις εύες απτη σάρκα μου σανάχε ο θεός μου τη φάτσα του μπενίνι.

έπλασες & εγκατέλειψες. όπως αρμόζει στους θεούς.

είμαι ψηλότερος, όταν "ανοίγομαι ανοίγομαι", αιμορραγείς

my alboom,

New Ross [irish: Ros Mhic Thriúin]
Yavyavati

1. HMS Shah 2. Cambridge, Vermont 3. Freycinetia 4. List of DXS markers 5. What's Mine's Mine 6. Washington Square News 7. C.W. Dibble 8. Jessica Wich 9. List of distinguished Agrawals 10. World Cat Congress 11. Helmut Rilling [hidden track]

moro mou, μελές

morons, bozo boozers/ slonzing & μουχαμπέτing

26 όπως ida, maul & χerxes σα μικρές αννούλες χωρίς κάλτσουραλ γκάπς. ο φραπές δεν είναι μιλκshake, ο ταραμάς είναι αβγά & ο ιρλανδέστερος στον κόσμο γίνεται greek kisser. στο φλυτζάνι μεταφράζω μιά πόρτα με πιτυχία πολλή,

door#1 σε παρατημένη αυλή βιοτεχνίας-σπιτιού με βγάζεις πικς με λυκοσκύλο door#2 σου φτύνω ξεθυμασμένη coke στο στόμα λίγο προτού ρωτήσω wanna piss on your feet? door#3 hellenic καντήλια + είσαι αγόρι που τα πίνει όλα door#4 wheelchaired τρώμε μπουγάτσα με κρέμα στα κάστρα 7am door#5 γαμωκαβλέ φακίδες ακόμη & κάτω από τα γκρι μάτια σου.

τε-τάρ-τη βράδη κλαίω. σε 2 μέρες το πολλύ θα γίνω η σκύλα που συνήθισα να είμαι. έχω 5 βδομάδες να πατήσω κάθε μαλάκα που θα μου τα πρίξει μετά από κάθε γαμίσι,

σούρεαλ κίλλερ #13

μεστός, ζεστός & αρεστός.
μέχρι να ακουστεί χαρακτηριστικά το "κλικ"
MTVA03, η μαντόνα κατεβαίνει τη σκάλα,
[?] facebook son: είσαι ένας καλλίτερος ακόμα,
-πιο εντελώς!
-πόσο πιο εντελώς?
γαμιέται σαν από άρλεκιν,
+[]+,
οι snowboarders φοράμε.

είμαι ψηλότερος, όταν έχω κλάπσει &γώ για τον γουόρχολ, αιμορραγείς

φάνη,κε. το αγόρι σου έξαλλο. το αγόρι σου παντζάρι. το αγόρι σου κατάχλωμο. φάνη πονηρέ, δεν έχω γόνατα για σέ. φλερτάρουμε αποσπασματικά, μεθοδικά, από λάθος. φάνη,κε εν τέλει.

high persistence

σελίδα 123, περίοδοι 6, 7 & 8

1, πιάνω το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μου: Ο λύκος της στέπας, Έρμαν Έσσε [εκδόσεις Καστανιώτη]

2, ανοίγω το βιβλίο στη σελίδα 123 [το βιβλίο διαθέτει περισσότερες από 123 σελίδες οπότε δε το αφήνω για το επόμενο κοντινότερο]

3, βρίσκω την 5η περίοδο [από τελεία σε τελεία θυμάμαι!] της σελίδας

4, αντιγράφω τις επόμενες 3 περιόδους [δλδ. την 6η, 7η & 8η]:

Επειδή όμως είσαι νήπιο, το βάζεις στα πόδια και τρέχεις στο σπίτι σου να κρεμαστείς. Κατάλαβα την ιστορία σου πολύ καλά, Χάρυ. Είναι μία αστεία ιστορία.

5, θερμά εφχαριστώ τον θειό μονκ. με τη σειρά μου δεν καλώ κανέναν γιατί βαριέμαι & είμαι ζαβολιάρης

παραλληλογραφία #2

[cucullus non facit monachum]

παρατηρούσε πώς εφάρμοζε το βελούδο πάνω στο σώμα του. στα χέρια κυρίως: από τον ώμο ώς τον καρπό. ποτέ αυτό το ύφασμα δεν έντυσε τη σάρκα της αλλεργικής μητέρας του. τώρα τον κοίταζε μέσ΄απ΄τον καθρέφτη της. το χαμόγελο που του ζέσταινε την κοιλιά και τον έκανε να κλείνει τα μάτια. το φόρεμα σταματούσε λίγο πάνω από τους χοντρούς αστράγαλους του νεαρού άντρα, κι αυτό πρόδιδε από ποια πλευρά του καθρέφτη στεκόταν η καθεμιά τους. η ναφθαλίνη είχε συντηρήσει άριστα το φόρεμα - αλλά τα χάπια είχαν λήξει προ πολλού.

[ο καβλωμένος μικρούλης & ο θείος του εποίησαν, κατόπιν συναινέσεως του δεύτερου]

πώς λέγεται ο ερωτευμένος τρομοκράτης? βαλεκουφοντίνας.

βαθυ-μαλακιζμένες μέρες. παραμονή της παγκοσμίας κλίμακας εορτής των ερωτοπλανταγμένων & ερωτοτροπώ μοναχά με τη συναισθηματική μου αυτοτέλεια. το παπιγιόν σφίγγει το λαιμό, σφίγγει τη γροθιά της φωνής προτού ο στομαχικός μου σεντιμενταλισμός ανεγερθεί με τη μορφή ενός βαρονικού ερευγμού, κάλεσμα για το εκάστοτε ζωντανό που με ερωτεύεται. σωστός κύριος σωστός γελοίος σωστός καρδιοπαθής.

είμαι ψηλότερος, όταν τα λούστρινα μου S***R έχουν μαγικές ιδιότητες & ο φη. είναι λεσβιοαπωθητικός, αιμορραγείς

[b]anale

κάπου διάβασα μία φράση & νομίζω πως θα μπορούσε να προσδιορίζει αυτό που νιώθω όταν γράφω στον φάλτσο,

περνά,ω από το κοινότυπο [banale] στο πρωκτικό [anale]

ροπή για έρωτα,

τραβλίσματα από
θηλαστικά σμίγουν σε αποχρώσεις
αδυναμίας, ούτε
συμπτωματικά μήτε από ένστικτο τα
στομάχια μας πρή-ζον-ται. αμείωτη η πίεση,

άρ-
ρητος αριθμός οι
φορές που μπόλιασα οδύνες.

τα χρώματα της έλξης ιριδί-
ζουν & ζουν, σε
στόματα νεκροφόρες. αι περι ου
ο λόγος φέρουσι λόγο καταδίκης:

[τίμα τρόμο αρχέ,γονο γόνο της παχύλης α-μάθειας]

& ουδε[πόπο]τε
οι ουρανίσκοι των εραστών γεφτούν
τη γνώση της αγάπης,
ολέθρια ψευδαίσθηση μοναχά. ενός πάθους. η παροχή,κατάρα,προσταγή.

ασπασμοί & χαριεντίσματα,
κάποια διείσδυση λαμβάνει χώρα. σε άγονες
σάρκες, σπαρμένες αγονία κιάγνοια,
άχρονα & ετερόχρονα συνάμα
είναι που, ενώπιον
του οργασμού νε,

κρώνει η, επ'αυτοφώρω η,
δονή.

πιότερο
οικεία η έννοια
του ζώου δεν υπήρξε.

cucullus non facit monachum
/the cowl does not make the monk

[interactive posting poetry]

παραλληλογραφία #1

α-πυρο εις την x

αυτό είναι το μαγικό μου
δύναμαι.
το εκάστοτε πύρ το εξώτερο, παρωδιών μεστό πενθούν μέσα μου ρίζες
η άγνωστος συμμετοχή

θα ψάξω το π μου κουτσαίνοντας τώρα που βρήκα το χ [το δείγμα για ζωή μου: το
πχ] θα χαρίσω σε φιλι,σταίο. σε δένουν οι παλάμες του με εμμονή. με τόση εμμονή
με τόση άνοιξη, άνοιξη [πρεζόνι μου] σε μυρίζω και

τελειώνει του κόσμου το σάλιο - μες την κοιλιά μου ο αιώνας
μα στη σκιά μου κάνεις.
και τελειώνει του κόσμου η κύησις. θασεθηλάσω αγάπη τουτέστιν έλεος και ανοχή
για τα στραβά σου πόδια:

ο πληθυντικός σου [πατέρα] είναι μωρό μι-
σό.

κόλλησα τα αυτιά μου δίπλα-δίπλα
τώρα αλυχτά η σιωπή του νερού τόσο
γοερά, τόσο
σκυλίσια σα κλειδωμένα μάθια και το κλειδί ο πόνος

σαν σήμερα παραμιλούσε ο δρόμος
μας

part 2 / ντεζαβού

οι πάτουσες του φάλτσου.

[interactive posting poetry]

κάτι γαμήλιο

ο φιόγγος δένει ένα μπεμπέ στην κοιλιά της. & κλαίω με όλη την κομψότητα που διαθέτω.

αν ξαναέφτιαχνα τον χρόνο θα άλλαζα την ηλικία μου στα 42. & από κει θα νοσταλγούσα τα όμορφα μου νειάτα & τις δυνατές συγκινήσεις για τις οποίες πάλεψα.

άντρας ολικής.

εμού του αιδοίου,
εμού του αηδίου.
έχω χειριστεί τη θηλυκή μου σεξουαλικότητα με έλλειψη σεβασμού
& μπανάνες αφρικάνικες.

οι αληθινοί άντρες σου αγοράζουν 6 kit kat (όχι διαφήμιση), έχουν 2 ονόματα & το δικό σου γράφεται με -ως σα νάσουν το επίρρημα που δείχνει το πως νιώθει για εσέ. νομίζω σου αξίζω, (ισ.-ργ.)

οι αληθινοί άντρες εγκαταλείπουν τριαντάφυλλο πάνω στο laptop σου & το μόνο ρομαντικό που μπορείς να κάνεις είναι να το ρίξεις στη χορτόσουπα. & συ με κατέντησες γραμματόσημο, (θα.)

οι αληθινοί άντρες δεν έχουν μαλλιά & τους επιτρέπεις να εκσπερματώσουν πάνω στην τρύπα σου.
έφερα cheesecake!, (ξρ.)

οι αληθινοί άντρες ζωγραφίζουν σε φάρμα έξω από το μπέλφαστ & χάνουν στην κρεμάλα.
i wouldn't like to be his pet, just yours (ad.)

στους υπόλοιπους που μαθαίνω από πουλάκια πως παίρνει πίπες σε αυτοκίνητα αφιερώνω,

είμαι ψηλότερος, όταν ο φάλτσος συναντήσει ή θα συναντά τις πατούσες, αιμορραγείς [λίαν συντόμως*]

* divergent brushwork

γιατί μονάχα οι ικανοί μπορούν ανίκανοι να είναι.

βαπτίσαμε την ποίηση μας άλλη, μα παραμείναμε οι ίδιοι οι αρτίστες, εγώ κουβάς & συ μπουγάδα.

Thursday, June 22, 2006

οι φάλαινες κάνουν φρούι

μικρό μου πόνοι
ή γάμα με & πέτα με στα βράχια

[ξέρω ένα μέρος κοντά σου θάρθω να με πας
κει που μυρίζουν ανθρώπινες καρδιές ζελέ κεράσι
& φάλαινες βγαίνουν στην ακτή με τα μωρά τους
που μοιάζουν με βότσαλα
που μοιάζουν με δαμάσκηνα
που μοιάζουν στη γλώσσα σου κει πάνω
θα αρθρώσω φωνήεντα φαλαινικής φωνητικής

- γαργαλιέσαι μήπως?
- γαργαλιέμαι αλλά μέσα μου & μόνο με λέξεις- το πέος είναι λέξη?
- ζελεδένια σα νά ταν αρτηρία καρδιάς

το φάλτσο χτύπημα της κοιλιάς μου στην πλάτη σου
η σημαδεμένη γλώσσα μου θα σε φιλώ & θα γεύεσαι την ουλίτιδα μου
μικρό μου πόνοι]

ή φίλα με & φτύσε μου τα μάτια
ή φτύσε με κει που θες να σε φιλήσω να γίνουν οι γλώσσες μας χάρτες
[φτου] & βγαίνω από μέσα σου
μέσα μου

οι λακανικοί λένε πως ο έρωτας είναι να δίνεις εκείνο που δεν έχεις.

oneevening

είμαι ψηλότερος, χορεύοντας με τον κύριο μόνκ, αιμορραγείς [nantes]

αξέχαστα λόγια

alexis cloby [joan collins] προς krystle carrington [linda evans]: νομίζω ότι οι δικές σου του πάνε καλύτερα γιατί εκτός από άσχημη είσαι & κωλού.

dynasty, Greek parody at youtube [watch video]

(για την πέρσα)

μια φορά & έναν καιρό,

το ψαλίδι & το χαρτί δεν την παίζαν. το ψαλίδι είχε τους λόγους του, κατανοητό, το χαρτί όμως γιατί? το χαρτί αρνούνταν διαρρήδην να τυλίξει, να αγκαλιάσει, να τσαλακωθεί. όμως ούτε οι άλλες πέτρες την παίζαν. καμιά τους. ήταν μια μοναχική πέτρα. μια κοινή πέτρα, κοινά πέτρινη, με κοινό γκρι, κοινή σκληρότητα. δεν ήταν αρκετά μεγάλη σε μέγεθος για να γευτεί λίγες σταγόνες αίματος από κάποιο ανοιγμένο παιδικό κεφάλι, αλλά ούτε αρκετά μικρή για να σφηνωθεί στη σόλα κάποιου τρακτερωτού παπουτσιού για εκδρομές στην εξοχή. οι από γενιά σε γενιά συμβατικές τυπικότητες της οικογένειας της της υπαγόρευαν πως έπρεπε να γίνει πεζοδρόμιο. κάποτε είχε κρυφακούσει τους γονείς να αναφέρονται σε μια μακρινή της ξαδέρφη που έριξε μαύρη πέτρα πίσω της & μετακόμισε στην μεγαλούπολη. νέα της δεν έμαθαν ποτέ, οι φήμες όμως την θέλουν να έχει βολευτεί σε μία αιωρούμενη γέφυρα. η ίδια ουδέποτε ασπάστηκε το δόγμα της κοινωνικής αναρρίχησης από τα αλώνια στα σαλόνια & έτσι ουδέποτε ζήλεψε τις εργασιομανείς πέτρες των ορυχείων που κατέληγαν αστραφτερά κοσμήματα αμύθητης αξίας. μια ζωή κάτω από τη γη για να στολίζει τα συρρικνωμένα δάχτυλα κάποιας γερόντισσας? στην καλύτερη περίπτωση η ζάμπλουτη σταφίδα θα έπασχε από τρέμουλο προκαλώντας της ναυτία & στη χειρότερη θα την έθαβαν μαζί με τη φιλάργυρη μούμια που θα είχε αποκληρώσει από τη διαθήκη της κάθε συγγενή γένους θηλυκού. μπα. η ίδια έτρεφε ενδόμυχα όνειρα τα οποία μόνο ουτοπικά θα χαρακτήριζε κανείς μίας & ο καιρός της είχε ζοφερή όψη. ονειρευόταν λοιπόν,ονειρευόταν να γίνει καρδιά. ενός σκληρού ανθρώπου. ο μεταλλικός της ήχος να πάλλεται μες τα σάρκινα τοιχώματα του στήθους του, το βάρος της η σισύφεια τιμωρία της ανθρωπότητας. μα ζούσε σε μία εποχή που όλοι αγαπούσαμε. & η αγάπη αυτή ήταν τέτοια που ζέσταινε τους ανθρώπους ακόμη & στην πιο άχαρη ψυχρότητα του χειμώνα. ως εκ τούτου ούτε σε τζάκι μπορούσε να χτιστεί. δύσκολοι καιροί για μια πέτρα, αλλάζουν ακόμη & για αυτές. νοσταλγούσε το παραμύθι της γιαγιάς της. ήταν λιγάκι βίαιο για μία παιδί-πέτρα αλλά είχε happy end. με έναν λύκο & την πολύτεκνη οικογένεια κατσικιών που είχε καταβροχθίσει. & φυσικά οι πέτρες. στην χειρουργημένη κοιλιά του, στα σκοτεινά νερά ενός ποταμού, αχ τι ένδοξο παρελθόν που είχαν οι πρόγονοι της. & τώρα τα κοινωνικά στερεότυπα τις έχουν υποχρεώσει να καταλήγουν στις διόλου κολακευτικές πέτρες στα νεφρά. αυτά συλλογιζόταν η πέτρα της ιστορίας μας & η μόνη επιλογή που της είχε απομείνει ήταν να πρωτοτυπήσει. έτσι έδεσε μία πέτρα στο λαιμό της & πήδηξε από τον απότομο γκρεμό στο χείλος του οποίου είχε ζήσει τις τελευταίες της ώρες. ο μοναδικός μάρτυρας της αυτοκτονίας της ήταν ένα μικρό κοριτσάκι που την είχε κλωτσήσει ως εδώ επειδή βαριόταν να κρατάει το χέρι του μπαμπά της. με στόμα στρόγγυλο από την απογοήτευση έβγαλε το κεφάλι της στο κενό να ακολουθήσει την μοιραία πορεία της πέτρας. η δύναμη της τελευταίας της κλωτσιάς την έχει εκσφενδονήσει & τώρα το τσακισμένο της κορμί γεννοβολούσε πετραδάκια εδώ εκεί παραπέρα. η μικρή τινάχτηκε στην προστακτική φωνή του πατέρα της: "πετρούλααα! φύγε από εκεί παιδί μου!"

http://rapidshare.com/files/83751885/_02__mum_-_a_little_bit__sometimes.mp3.html

αλήθεια? ε, θα τρελαθώ! πάλι παλικάρι,

guest #1 / GREY by φοίνιξ (ο) ερεβινός ή jap emo για νάμαστε όλοι φχαριστημένοι γκέγκε?

Grey

From: ffffc8ffffe1ffffedffffe1fffff3ffffe7fffff2 ffffcdfffff4ffffe1fffff6ffffe1fffff2

Add contact

Sent: Saturday, January 05, 2008 11:36:50 PM

  Συνεπαρμενος απο το μπλογκ σου θελω να σου στειλω
κατι να διαβασεις. Χύμα σκέψεις ατακτος ειρημενες. Δεν
σε εχω διπλα μου να σου πιπιλαω τα αυτια.. μεταφορικα
και κυριολε(ι)χτικα.. Τελευταια διεξοδος το e-male.

Δεν βρισκω το "Γκρι" να σου στείλω.. και ηταν τοσο
ωραίο.. απαλό σχεδον χνουδοτο. Απλα γκρι. Λεω ακυρες
παπαριες εν ελπιδα να σε φερω ενα (εγγεφαλικο) κυτταρο
πιο κοντα στη Λεσβο.

Δε με νοιάζει αν δε γαμηθούμε ποτέ.. το γεγονός οτι
μπορω να εκφραζομαι τιουτοτροπος γεμίζει μια απο τις
ανάγκες μου.

Περνάω τις τελευταιες μου μέρες με το να γλυφω τη
βαρεμαρα απο τους τοιχους. Είσαι μια πολύ καλή αλλαγη
γεύσης.. σαν λεκτικη φραουλα.. η κοκακοα.
Αλλο ενα μπουκάλι τσ. παρακαλώ.. αυτο το κσεζουμισα
και παθητικα εγλειψα την τελευταία σταγονα απο το
χειλος του.
ΤΗν βρίσκω να περνάω απο τα χρώματα .. απο το
παθιασμένο κόκκινο στο shocking pink.. απο το βαρετό
καφε στο cool γκρίζο.
Γκρι απαθεια.. (παρα)ελλειψη συμμετοχης. Ανωτερώτητα.
Ξενερώμενη αδιαφορια για πραγματα που στελνουν τους
μεγαλους σε μανιώδης θύελες οργης και διαφωνιας.
-Πες και εσυ κατι.. σε αφορα.
- Οχι.
- Μα σε αφορα.
- Δεν θα βγει συμπερασμα. Τζαμπα σαλιο. (εισαι ηληθιος
και οσο και να συζηταω μαζι σου θα κανεις τεραστια
αλματα όπισθεν στην εξελικτικη αλυσιδα) Δεν συζηταω με
μονοκυτταρους οργανισμους.
*(ποιο πριν τι υπηρχε..? η ιδέα.. ο Λόγος.. ο
ξερόβηχας.. το "εδώ το είχα" ?)*(copyright: terry
pratchett)

Τα ομορφα παθητικα και οι γέροι ΤοΠ.. σαν το καλο
το ξύδι.. απλα ενα ροζ, κοκκινο , καφε (!) διαλλειμα
απο το τοσο γαματο Γκρι μου. Δεν εχει καμια σχεση ..
καμια συκριση.. δεν ειμαι εγω. Αν δεν ειχα πεος, θα
ειχα νομπελ λογοτεχνιας και Αει Κιου 240,7.

Η βροχη.. αυτη λειπει. Με ξέχασε. Εχει ανυ.. ανη..
λει.. λι.. λυ..μενες υποχρεώσεις. Πρεπει να παει να
πιτσιλισει αλλου. Παντα σε μερη που δεν βρεχει
καταληγω. Λεσβος, Αθήνα, Κως, Πάνω απο τα σύνεφα. ( ο
πατερας μου ειχε αποκαλεσει το μερος πανω απο τα
συννεφα "η Χώρα που δεν βρέχει ποτε")

Ελπιζω να εχεις βαρεθει και να μην διαβαζεις αυτες τις
γραμμες. Δεν ξερω γιατι .. έτσι. I have a knack for
drama. DramaQueenize me and discard me. Perhaps i will
feel better in the morning. God i am such an attention
whore, and i admit it.
But thankfully i am still grey.


*Bows down*
Ελπίζω να επιασες το αστειο.

τα φέρετρα έπρεπε να ναυπηγούνται διπλά σα διπλά κρεβάτια που πεθαίνουμε από έρωτα πάνω τους.

είμαι ψηλότερος, όταν ο μπαμπάς του δαιμονιστή μου ταχυδρομεί ηλεκτρονικά "ανέκδοτο (μη) μυθιστόρημα", αιμορραγείς

τι ωραία που μυρίζει.

καληχρονιά

12.20 με ξυπνάνε κάτι πυροτεχνήματα της πλάκας, στρακαστρούκες για το μικρό χριστούλι. ο αντίχειρας πονάει. αποστείρωνα κάτι βάζα για σάλτσα & κόπηκα ξύνοντας τις ετικέτες. το νύχι είναι ακόμη φουξ από το ιώδιο. τέτοιο απαράδεκτο χρώμα για ιώδιο? βάζω στοίχημα ήταν ληγμένο & θα μου πέσει το δάχτυλο μέχρι των φώτων. φόρεσα το στρατιωτικό πουλόβερ του αδερφού μου. ήταν φρεσκοπλυμμένο & το μαλακτικό με άρωμα "αγκαλιά του άη βασίλη" θα κάλυπτε την ιδρωτίλα του ύπνου. το πουλόβερ μου θύμησε τον στρατιώτη από το blasted της sarah kane. μα προτίμησα να φέρω στο μυαλό μου το συρρικνωμένο μόριο του ηθοποιού που έπαιζε τον ian στο παγωμένο θεατράκι. & έτσι μου ρθε κατούρημα. βρήκα το φως του μπάνιου αναμμένο & δεν μπήκα στον κόπο. 5 λεπτά διορία σε όποιον κλειδώθηκε εκεί μέσα, μετά ξαλαφρώνω στο έλατο. στην κουζίνα άναψα τσιγάρο & γέμισα ένα ακόμη κολονάτο με λιαστό κρασί. σε κάθε γουλιά ήταν πρωτοχρονιά. ζόρικη μέρα, σα να καθαρίζεις ρόδι. με γάντια.